ΒΙΟΓΡΑΦΙΕΣ

Ι

Κάποια στιγμή θα εξεπλήρωνα κι αυτό το χρέος μου, να γράψω για τον πατέρα μου. Το χρέος αυτό μου το επέσπευσε ένα τηλεφώνημα που δέχτηκα σήμερα το πρωί από τον αγαπημένο μου φιλιότσο Γιώργο Μαργαριτσανάκη, που μ’ έχει κάνει υπερήφανη. Στο τηλεφώνημά του μου είπε : «Νονά, από το χωριό ζητούν να γράψετε για την προσωπικότητα του πατέρα σας για να το ανεβάσουν στο internet».
Συγκινήθηκα που οι χωριανοί μας ζήτησαν από εμένα, την κόρη του να μιλήσω για τον πατέρα μου, καθώς είμαι εκείνη που τον έζησε και τον γνώρισε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον.
Όλες οι προγραμματισμένες μου δραστηριότητες για τον προσεχή μήνα αναβλήθηκαν για αργότερα και προτεραιότητα πήρε ο πατέρας μου.
Απομονώθηκα στο γραφείο μου για να μπορέσω να κλάψω καθώς θα έφερνα στη μνήμη μου τον πατέρα μου από τότε που άρχισα να ενθυμούμαι μέχρι τον τραγικό αποχαιρετισμό.
Ο πατέρας μου γεννήθηκε στο χωριό Αυγενική, του Νομού Ηρακλείου το έτος 1913. Ο πατέρας του Γεώργιος μεγαλογαιοκτήμων και η μητέρα του Ειρήνη Αστρινάκη καταγόταν από το γειτονικό χωριό Κεράσσια. Έμεινε ορφανός από μητέρα 7 ετών. Τη θέση της μητέρας του πήρε η δεύτερη σύζυγος του παππού μου η Ελπίδα από το χωριό Σίβα Μαλεβυζίου, μια εξαίρετη κυρία.
Ο πατέρας μου ήταν μοναχοπαίδι και πολύ πλούσιος και από τους δυο του γονείς. Τελείωσε το Γυμνάσιο ως οικότροφος στο καλύτερο Σχολείο το Ιστορικό, ισότιμο με τα Δημόσια, «Λύκειον ο Κοραής», στο οποίο είχε εμπιστευθεί και την μόρφωση των παιδιών του ο Μεγάλος Εθνάρχης Ελευθέριος Βενιζέλος. Ο πατέρας μου δεν ήθελε να ακολουθήσει ανώτατες Σπουδές, διότι το πάθος του ήταν τα «Κοινά», η «Κοινωνική προσφορά».
Ενυμφεύθη τη Μαρία Τυλισσανάκη, θυγατέρα του αξιωματικού της Χωροφυλακής Εμμανουήλ και της Αγγελικής Χελιδόνη. Σπούδασε στο παρθεναγωγείο στο οποίο αρίστευσε. Μιλούσε άπταιστα Γαλλικά και οι εκθέσεις της ως υποδειγματικές φυλάσσονταν στα αρχεία του Παρθεναγωγείου. Το πάθος της Μητέρας μου ήταν η Ανώτατη Μόρφωση και η Έρευνα. Το πάθος της όμως αυτό δεν μπόρεσε να πραγματοποιήσει εξαιτίας του επαγγέλματος του πατέρα της και του φόβου να μην
απομακρυνθεί από την Κρήτη η κόρη του, διότι ήταν κορίτσι. Παρά τον σεβασμό, τον θαυμασμό και την απέραντη αγάπη που έτρεφε προς τον πατέρα της για την άριστη ανατροφή που της έδωσε, αυτό δεν του το συγχώρεσε ποτέ.
Ο γάμος ήταν ταιριαστός και οι δυο μορφωμένοι. Οι ρόλοι μοιράστηκαν. Η Μητέρα θα αναλάμβανε την ανατροφή των παιδιών, ρόλο στον οποίο ανταποκρίθηκε άριστα, καθώς και την επιμέλεια για την μόρφωσή τους. Επίσης με την συνδρομή και του συζύγου της, την επιστασία της περιουσίας με μόνιμο προσωπικό επιστατών.
Τώρα ο Πατέρας.
Ο πατέρας από πολύ νέος ανελάμβανε προεδρικές θέσεις σε Συνεταιριστικές Οργανώσεις. Αρχικά τοπικές και αργότερα πανελλήνιες. Επί σειρά ετών διετέλεσε Πρόεδρος στην Ένωση Γεωργικών Συνεταιρισμών Ηρακλείου χωρίς μισθό. Δεν υπηρετούσε απλώς χωρίς μισθό αλλά διέθεσε και μεγάλο μέρος της περιουσίας του για το κοινωφελές αυτό έργο.
Η Ένωση Ηρακλείου επί της θητείας του πατέρα μου έγινε η πλουσιότερη σε ακίνητη περιουσία στην Ελλάδα.
Ας γίνει μια σύγκριση της σημερινής κατάστασής της με εκείνης επί του πατέρα μου και θα αντιληφθεί ο κόσμος τι σημαίνει Ήθος, Όραμα, Ανιδιοτέλεια, Κοινωφελές Έργο, Αρχοντιά και τι σημαίνει προσωπικό Συμφέρον, Ανικανότητα και χωρίς καμία υποδομή Μόρφωσης και Αξίας των νυν διοικούντων.
Αλλά θα έλθω και στο θέμα αυτό προσεχώς. Έχω υποχρέωση στη μνήμη του αγωνιστή πατέρα μου ο οποίος έβγαινε στους δρόμους και έκανε συλλαλητήρια για τα συμφέροντα των αγροτών, εγώ η κόρη του, η επίσης αγωνίστρια, να κάνω συλλαλητήρια με τα δικά μου όπλα : τη Μόρφωση, την Πέννα, τον Τύπο, την Τηλεόραση και προπαντός με το παγκόσμιο κύρος της προσωπικότητάς μου. Ας απαντήσουν οι νυν διοικούντες, γιατί οι υπάλληλοι πληρώνονται κάθε 6 μήνες, ενώ μερικοί από αυτούς, που δεν είχαν καμία υποδομή περιουσίας και Μόρφωσης, παριστάνουν τους Σπουδαίους και κάνουν αγορές κάθε δυο χρόνια.
Έχω πλήρη επίγνωση του τι λέω και του τι γράφω και προ πάντων documenta, Αποδείξεις.
Επανέρχομαι στον πατέρα μου.
Ο πατέρας μου ιδεολογικά ανήκε στον κεντρώο χώρο και ιδιαίτερα στο Αγροτικό Κόμμα με επικεφαλής τον Αλέξανδρο Μπαλτατζή. Υπήρξε υποψήφιος βουλευτής του Αγροτικού Κόμματος και θριάμβευσε μεν σαν άτομο σε αριθμό ψήφων, δεν βγήκε όμως το κόμμα.
Η Δεξιά τον πολιορκούσε να προσχωρήσει στην παράταξή τους και να επιτύχει με βεβαιότητα την εκλογή του ως βουλευτή, γιατί τόσο μεγάλη ήταν η ακτινοβολία του. Αλλά ο πατέρας μου ήταν πάνω απ’ όλα Ιδεολόγος, Έντιμος και χορτάτος.
Παρά τις πολιτικές του πεποιθήσεις σε μια εποχή που μεσουρανούσε η Δεξιά, ο πατέρας μου ήταν ευυπόληπτος και αποδεκτός από όλες τις πολιτικές παρατάξεις. Θα αναφέρω ένα γεγονός το οποίο θα επιβεβαιώνει αυτά που υποστηρίζω. Κάποτε ο πατέρας μου είχε ανέβει στην Αθήνα για μια υπόθεση οικονομικής φύσεως της Ένωσης. Αρμόδιος για την υπόθεση αυτή ήταν ο υπουργός Παναγιώτης Παπαληγούρας. Η Ένωση ζητούσε ένα πολύ μεγάλο χρηματικό ποσό. Ο πατέρας μου απευθύνθηκε στον Παπαληγούρα εκθέτοντας το Αίτημά του. Ο Υπουργός τον δέχτηκε πολύ φιλικά
και του είπε αυτολεξεί «Γιάννη ξέρεις πόσο σε εκτιμώ και παρόλο που ανήκομε σε διαφορετικούς ιδεολογικούς χώρους θα ικανοποιήσω το Αίτημά σου, θα εγκρίνω το ποσό που ζητάς, για εσένα φυσικά». «Όχι Παναγιώτη το ποσό είναι για την Ένωση». «Ε μα τότε το θέμα διαφέρει, δεν μπορώ Γιάννη». Το παραπάνω γεγονός φωτογραφίζει την εντιμότητα του Ιωάννη Βλαχάκη σε όλο της το μεγαλείο.
Ο Ιωάννης Βλαχάκης είχε τόσο κύρος ώστε με ένα του τηλεφώνημα έλυνε το οικονομικό πρόβλημα αναρίθμητων ανθρώπων, εξασφαλίζοντας τους μόνιμη εργασία σε υπηρεσίες.
Απλός, φιλικός, γενναιόδωρος στους ανθρώπους που εργάζονταν στην περιουσία του, ένας πραγματικός ΑΡΧΟΝΤΑΣ.
Ως οικογενειάρχης δεν υπήρχε δεύτερος που να προσφέρει στα παιδιά του όλα τα υλικά και πνευματικά εφόδια για να επιτύχουν στη ζωή τους.
Αυτή η απέραντη αγάπη και ασφάλεια που προσέφερε στα παιδιά του μαζί με μεγάλη αυστηρότητα συνετέλεσε ώστε να διαμορφώσουν χαρακτήρες τόσο δυνατούς ώστε αν μπορέσουν να αντιμετωπίσουν ανυπέρβλητες δυσκολίες, ιδιαίτερα η κόρη του και να στεφθούν με επιτυχία.
Κορυφαίος Γεωπόνος, ερευνητής και επιτυχημένος επιχειρηματίας , ο Γιος του Γεώργιος και διαπρεπής καθηγήτρια πανεπιστημίου, με σπουδές στο εξωτερικό και αναγνωρισμένη ανά την Υφήλιο η κόρη του Ρένα.
Ο πατέρας μου τελείωσε την καριέρα του ως πρόεδρος της ΚΣΟΣ.
Ένοιωσε υπερήφανος για τα παιδιά του και τα παιδιά του για αυτόν.
Τον τίμησαν με την πορεία της ζωής τους και το έργο τους.
Ακολούθησαν απλώς το παράδειγμά του.
Πολλές φορές στο εξωτερικό όπου έκανα Ανώτατες Σπουδές με υποτροφίες του Κράτους μεγάλες προσωπικότητες με τις οποίες συναναστράφηκα εντυπωσιασμένοι από τις ικανότητές μου και τη φινέτσα μου με ρωτούσαν : Σε ποιον από τους γονείς σας μοιάζετε?
Τους απαντούσα,
«Από τη Μητέρα μου διδάχτηκα την τάξη, την πειθαρχία και την εργατικότητα.
Από τον Πατέρα μου τον Αλτρουισμό, την Γενναιοδωρία και την Αρχοντιά.

Ο υιός του Γεώργιος νυμφεύθηκε την Ευτυχία Μπέσκου, ιατρό, αρίστη επιστήμονα και άνθρωπο. Η
Ευτυχία Μπέσκου εργάστηκε για αρκετά χρόνια στο Ηράκλειο και παρόλο που έχει περάσει πολύς
χρόνος αφότου μετοίκησε στην Αθήνα, οσάκις αναφερθεί τ’ όνομά της, οι πάντες εκφράζουν τον
σεβασμό και τον θαυμασμό τους για την ευσυνειδησία και την ανθρωπιά της.
Η κόρη του Ρένα νυμφεύθηκε σε πρώτο γάμο τον Εμμανουήλ Φραγκούλη, ιατρόν επίσης και
ταλαντούχο μουσικό, με τον οποίο οι δρόμοι τους χώρισαν σύντομα.
Η κόρη του Ρένα, τέλεσε δεύτερο γάμο με τον εφηβικό της έρωτα Κων/νο Μαρκάκη, επιχειρηματία.
Ο Πατέρας μου ευτύχησε να αποκτήσει έναν εγγονό από τον γιο του, τον Γιάννη. Ο Γιάννης ήταν 7
ετών όταν απεβίωσε ο παππούς του. Οι γονείς του το απέκρυψαν δικαιολογώντας την απουσία του
παππού του σε ταξίδι στο εξωτερικό. Ο δεσμός μεταξύ παππού και εγγονού ήταν πολύ βαθύς.. Το
έμαθε 5 χρόνια αργότερα. Ακόμη και τώρα που ο Γιάννης είναι μεσηλιξ όταν περνά από το σημείο
που είναι αναρτημένη η φωτογραφία του παππού του, τον χαιδεύει.
Ο Γιάννης έζησε στην Κρήτη μέχρι 14 ετών. Παρόλο που το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του ζει στην
Αθήνα, συναισθηματικά δεν αποκόπηκε από την γενέτειρά του πατέρα του. Αντίθετα δηλώνει
«Κρητικός» και ο γιος του «Αυγενικιανός».
Ο Γιάννης σπούδασε οικονομολόγος, υπηρέτησε για λίγο στο πανεπιστήμιο ως βοηθός, αλλά η κλίση
του ήταν το εμπόριο, το οποίο ασκεί με επιτυχία.
Ο Γιάννης εχει καταλάβει ότι το επώνυμο της οικογένειας που φέρει του γεννά ευθύνη, διότι η
οικογένεια αυτή έχει γράψει Ιστορία. Εχει νυμφευθεί την συμφοιτήτριά του, οικονομολoγο και αυτή,
Βασιλική Κουτσούκου, μια εξαίρετη σύζυγο και Μητέρα.

Υπάρχει και δεύτερος απόγονος του πατέρα μου ο δισέγγονος του, ο εγγονός του γιού του Γεώργιος,
ο οποίος εξελίσσεται σε ταλαντούχο μουσικό. Ο αδελφός μου ένιωσε τόση ευτυχία με την απόκτηση
του εγγονού του ώστε συχνά μου έλεγε ενώ δεν ήταν σε ηλικία που να σκέφτεται το θάνατο «και
τώρα να πεθάνω είμαι ευχαριστημένος, αλλά δεν πεθαίνω γιατί υπάρχει ο Γεώργιος Βλαχάκης ο
νεώτερος».
Ο γιος του Ζαχαρογιάννη ο Γιώργος του εξασφάλισε τη βιολογική του συνέχεια. Η κόρη του η Ρένα,
με το επιστημονικό της έργο του εξασφάλισε τη συνέχεια του ονόματός του για αιώνες.

Ο Ιωάννης Βλαχάκης «έφυγε» πρόωρα το 1981 σε ηλικία 68 ετών. Έφυγε αφήνοντας ανεξίτηλα τα
ίχνη του στο στο πέρασμά του από την επίγεια ζωή τόσο σε κοινωφελές έργο, όσο και ως
οικογενειάρχης.
Η σύζυγός του άντεξε 14 χρόνια ακόμη. Την κράτησε ζωντανή το «χρέος της να στηρίξει την κόρη της
να ολοκληρώσει τον ευγενή στόχο που είχε αρχίσει και το πέτυχε. Εγινε καθηγήτρια στο
Πανεπιστήμιο.
Ο Ιωάννης Βλαχάκης υπήρξε ένας επιτυχημένος, ενας χαρισματικός θνητός.
Ο Ίδιος πέρασε στην Ιστορία και τα παιδιά του επίσης.

Σημείωση : Το κείμενο συνέταξε η κόρη του Ρένα της οποίας οι Τίτλοι είναι πάρα πολλοί.

Γι’ αυτό περιορίζεται στον τελευταίο:

‘Συνταξιούχος Καθηγήτρια Πανεπιστημίου

Ηράκλειο
Μαϊος του έτους 2024.